نقش پروتزهای اندام تحتانی در قطع عضو ( بریس )
در این مقاله قصد داریم در خصوص نقش پروتزهای اندام تحتانی در قطع عضو ( بریس ) بنویسیم.
ازدست دادن اعضای بدن به علل مختلف و به اشکال گوناگون و درکنار آن یافتن وساختن جایگزینی مناسب برای عضو قطع شده همواره یکی از دغدغه های پزشکان ونیز مهندسین پزشکی بوده است .
در این میان ، قطع اندام، بویژه اندام تحتانی ، بدلیل احتمال آسیب بالقوه بیشتر از سایراعضاء و نیز سهولت بازتوانی در افراد مبتلا در حد قابل قبول ، بیشتر مورد توجه بوده و باعنایت به افزایش روز افزون حوادث منجر به قطع این اعضاء در جوامع بشری ، اهمیت بیشتری نیز می یابد.
حداکثر کارایی بهمراه حداقل عوارض، در ضمن سهولت کاربرد ،ارزان بودن و در حدامکان حفظ تناسب و زیبایی از خصوصیات مشترکی هستند که در وهله اول هم از نگاه شخص آسیب دیده و هم از دید درمانگر وی در زمان انتخاب پروتز مدنظر قرار می گیرند و صد البته که لزوماَ بایستی در موقع ساخت نیزاز دیدگاه مهندسی پزشکی مورد توجه قرار گیرند. ( بریس )
در موقع استفاده از پروتزهای اندام تحتانی ، استامپ ( اندام با قیمانده ) و پروتز هردو در معرض فشارهای متقابل و بشدت متغیر ناشی از وزن بدن بویژه در حین حرکت می باشند . بهمین دلیل کیفیت سوکت که واسطه استامپ و پروتز می باشد ، نقش تعیین کننده ای در تعدیل عوارض و تامین خصوصیات مورد نظر خواهد داشت .
در راستای نیل به کیفیت برتر سوکت بویژه از نقطه نظر کاهش آسیب بر استامپ که بی شک بهترین اصل در کاربرد پروتزهاست ، موضوع استفاده از یک لایه دیگر بنام سافت سوکت بعنوان فصل مشترک بین سوکت و استامپ مطرح گردیده است . بهمین دلیل بهترین قسمت در کیفیت مناسب یک پروتز اندام تحتانی ، وضعیت مطلوب سافت سوکت آن می باشد . این نکته بخصوص با توجه به امکان تغییر جزیی در فرآیند تولید بمنظور انطباق هرچه بیشتر سافت سوکت با وضعیتهای خاص یک استامپ ، اهمیت طراحی ایده آل سافت سوکت را دوچندان می سازد . ( بریس )
شما می توانید ادامه ی مقاله نقش پروتزهای اندام تحتانی در قطع عضو ( بریس ) را در مقالات بعدی مطالعه کنید.
بدون دیدگاه