• پنجه پهن و با ارتفاع : مورد اول اینکه وقتی شما کفش طبی تهیه می کنید باید به بنجه آن به دقت توجه کنید چون پنجه کفش یکی از مهمترین قسمت های کفش طبی استاندارد می باشد. به صورتی که اگر عرض یا ارتفاع پنجه کفش کم باشد بیماری های زیادی نظیر: انگشت چکشی، میخچه و هالوکس والگوس را ایجاد میکند. انگشتان پا باید در پنجه کفش فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند.

• کفی قابل تعویض : توجه داشته باشد که کفی طبی داخل کفش قادر به عوض شدن باشد چون با این کارمی توانید به راحتی اندازه و حجم داخلی کفش را تغییر دهیم.

• پشتی سفت و محکم : بخش دیگر کفش طبی قسمت پشتی ان است که در پشت پاشنه پا قرار می گیرد. این پشتی باید سفت و محکم باشد.

• کف داخلی با شکل مناسب : شکل مناسب داخلی یک کفش طبی باید قوس های همانند کف پا داشته باشد. چون   وزن بدن در داخل چنین کفشی بصورت متناسب برروی تمام سطح کف آن توزیع شده و پا در چنین کفی احساس راحتی میکند.

•  پاشنه مناسب : قسمت مهم دیگر یک کفش طبی پاشنه  آن می باشد. کفش در دو حالت چه بدونن پاشنه و با پاشنه بلند مضر می باشد. اندازه پاشنه بطور متعادل باید حدود ۱٫۵ تا ۴ سانتیمتر باشد

• کف قوسی شکل کفش : بخش قوسی شکل بیرونی کفش طبی بخش مهم دیگری است که شما باید یه آن توجه کنید زیرا  راه رفتن در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمیشود

• سطح داخلی یکنواخت : وقتی سطح داخلی یک کفش طبی را دست می کشیم متوجه می شویم سطوح یکنواخت و قوس های نرمی در درون کفش وجود دارد. این چنین کفش هایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد میکنند

• کفش نفس کش : جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش طبی برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است

• یقه و زبانه نرم : یقه کفش طبی جایی است که اطراف مچ پا را میگیرد این قسمت های کفش باید حاوی پد ها و بالشتک های نرمی باشد تا فشار کمتری به پوست وارد کند

بیماریهایی که با کفش طبی برطرف می شوند.