ویژگیهای کفش طبی استاندارد ۳

همانگونه که در مقالات قبل گفتیم میخواهیم به این موضوع بپردازیم که کفش طبی استاندارد باید دارای چه ویژگی هایی باشد. در مقاله ی قبلی به تعدادی از استاندارها پرداختیم . در این  مقاله هم به ادامه ی استاندارد های مورد نیاز برای داشتن کفش طبی مناسب پای هر فرد میپردازیم.این مقاله سومین مقاله ای است که در به استانداردهای کفش طبی میپردازیم. شما خواننده ی محترم این مقاله بعد از مطالعه ی این سه مقاله انتظار می رود که در خرید کفش طبی دقت کامل را بخرج بدهید تا بتوانید مناسب ترین کفش طبی را خرید نمایید.در مقاله ی قبلی گفتیم که کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه به طور متعادل باید حدود ۱٫۵ تا ۴ سانتیمتر باشد.زیر پاشنه Heel کفش از قسمت های مهم آن است. کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه به طور متعادل باید حدود ۱٫۵ تا ۴ سانتیمتر باشد.

کف بیرونی کفش Outsole یا کف قوسی شکل کفش باید قدری گوژ باشد تا وسط کفش پایین تر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین، فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمی شود.در خصوصسطح داخلی یکنواخت باید با دست کشیدن به تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوس های نرمی در درون کفش وجود دارد. این چنین کفش هایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد می کنند.شاید تا حالا اصطلاح کفش نفس کش را شنیده باشید. در واقع یعنی جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است.

همچنین در خصوص یقه و زبانی نرم باید بدانید که یقه کفش Shoe collae جایی است که اطراف مچ پا را می گیرد و زبانی کفش Shoe tongue برگه ای است که در زیر بندهای کفش قرار می گیرد. این قسمت های کفش باید حاوی پد ها و بالشتک های نرمی باشد تا فشار کمتری به پوست وارد کند.